Dit forum is bedoeld voor vragen en opmerkingen die opkomen tijdens het invoeren van de akten van de Surinaamse Burgerlijke Stand. U kunt zelf berichten plaatsen, lezen wat de ervaringen zijn van andere deelnemers, en reageren op berichten. Via de links hierboven kunt u direct doorgaan naar de sectie 'Mededelingen' (van het projectteam), 'Vragen' en 'Tips' over de invoer en 'Opmerkelijk' voor bijzondere vondsten.
Op grond van een Gouvernementsresolutie, tien dagen voor de eerste afkondiging afgegeven, kan deze man zonder zich verder te identificeren door de ambtenaar van de Burgerlijke Stand in de echt laten verbinden met zijn 16-jarige bruid. Vragen: waar lag de leeftijdsgrens? Waar kan ik die resolutie lezen? Ik ben vooral benieuwd naar de overwegingen: zijn contract als Chinees immigrant uit Wijtjoe (Wen-Zhou-Lu, deel van Kanton), of andere redenen?
Tjo-Tam-Sin voer voor het Koloniaal Gouvenement weg van Macao, kwam op 18 april 1858 in Paramaribo aan. In het Nationaal Archief is vastgelegd dat zijn contract liep van 24 februari 1864 tot 24-02-1867 met wrkzaamheden op de plantages Houttuinen en Tout lui Faut. Waarmee valt zijn verblijf tussen 1858 en 1864 te verklaren? Juist omdat hij tot de eerste - niet de allereerste achttien - 500 Chinese contractarbeiders behoort, lijkt het me interessant zijn eerste jaren te reconstrueren.
You need to be a member of Historische Database Suriname Curaçao to add comments!
Replies
Wat een interessant verhaal.
In Suriname is het bekend dat veel Chinezen in China al een gezin hadden voor ze naar Suriname kwamen. Hier trouwden ze ook. Zonder die papieren kan zo'n man dus bigamie plegen.
In de familie wordt verteld dat mijn Chinese overgrootvader al een gezin had, twee huwelijken sloot (niet tegelijk) en meerdere vrouwen had waarmee hij minstens 36 kinderen verwekt heeft (in Guyana en Suriname). Dat was de Chinese cultuur. Het kon gewoon. En na enige tijd keerde hij naar China terug en stichtte er een nieuw gezin (alles van horen zeggen).
Het is wel zo dat we nog steeds met 'nieuwe' familieleden kennis maken in Suriname.
Mijn betovergrootvader Pang-Atjok kwam ook aan met ditzelfde schip (de Minister Pahud, zie https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010944264:mpeg21:a0006 en https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011192429:mpeg21:a0001) en was ook onder contract bij Houttuin en Taut Lui Faut. In de Surinamsche Courant van 5 maart 1864 (https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011193181:mpeg21:a0012) staat dat het contract verlengd is van Pang-Atjok en ook van Tjou-Tam-Sin. Lijkt me daarom dat zij beide tussen 1858-1864 ook daar werkzaam waren. Zie ook meer info hier: https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011193154:mpeg21:p002
Dat Wijtjoe de plaats Wen-Zhou-Lu is, dat is voor mij nieuwe info, bedoel je Wenzhou in de provincie provincie Zhejiang?
Bij het invoeren van een huwelijksakte met een tamelijk onleesbare naam van de bruidegom raadpleegde ik Delpher. Staat in dit bericht (Koloniaal Nieuws- en Advertentieblad van 01-08-1873) niet ook de naam van je betovergrootvader?
Jazeker, dat is hem, helaas zijn de huwelijksaktes van de districten uit 1873 niet bewaard gebleven, maar gelukkig staat het hier nog opgetekend.
Beste Vincent,
Je schrijft me een bijzonder fijne reactie. Alle namen van mensen, hun leeftijden, beroepen, hun woon- en geboorteplaats lokken me vaak om verder te zoeken. Zo ook met Tjou-Tam-Sin. Maar toch, de mensen blijven vaak schimmen. Alleen al de rechtstreekse lijn tussen jou en je betovergrootvader, die op hetzelfde schip de wekenlange reis maakte, geeft een heel ander bewijs dat dit allemaal echt is gebeurd. Dank je wel.
Het schip, de minister Pahud, genoemd naar een minister van Koloniën, is in 1867 spoorloos verdwenen. Vermist, verongelukt, veronderstelt de stichting Maritieme Historische Data. In haar proefschrift Op hoop van Vrijheid noemt Ellen Klinkers de plaats waarvan de eerste Chinese immigranten kwamen, Kanton, met afvaart van Hongkong en/of Macao. Van Chinese provincies weet ik absoluut niks. De vertaling van Wijtjoe leverde drie plaatsen op met de naam Wen-Zhou met nog één achtervoegsel. Twee van deze plaatsen liggen eindeloos ver weg van Kanton, van Hongkong en Macao, terwijl Wen-Zhou-Lu onderdeel is van Kanton. Het is geen bewijs, maar het lijkt me een redelijke vermoeden.
Bedankt Wil!
Beste Vincent Pang-Atjok en Wil (Willibrordus) Al zoals ik hieroner schreef staan in Wi Rutu veel artikelen van onderzoekers naar Chinese voorouders met ervaringen en tips. Als donateur van de SSG kun je alle verschenen Wi Rutu's lezen en de betreffende artikeln opzoeken.
In het Gouvernementsjournaal vond ik bijgaand besluit. Het verwijst naar "Consideratiën en advys van den Ambtenaar van den Burgerlijken Stand dd. 31 July W 421/129 B.S.". En daarom is machtiging verleend "dat de requestrant zonder overlegging van eene geboorte acte of acte van bekendheid, in het huewelijk worde opgenomen."
Tjou-Tam-Sin is op 6 augustus 1868 niet de enige, ook aan Ho-A-Pak en Tom John, respectievelijk Chinese immigrant en geboren in Afrika, wordt deze uitzondering verleend. Wat de ambtenaar overwogen heeft? Dat wordt zoeken.
Mijn suggestie is dat het voor deze mensen onmogelijk was om papieren uit China of Afrika te laten komen. Het lijken me allebei mensen die vanuit het buitenland naar Suriname zijn gekomen, maar als contractarbeider of slaafgemaakte. Omdat ze niet regulier ingeschreven stonden in Suriname (bv. bij aankomst vanuit China in het migratieregister of voor Tom-John in het emancipatieregister), was een verwijzing naar die registers ook niet mogelijk en dan was een gouvernementsbesluit waarin toch toestemming werd verleend het enige alternatief.
Dag Wil,
De minimum leeftijd voor een huwelijk in Suriname was vanaf de invoering van het Burgerlijk Wetboek in 1868 achttien jaar voor mannen en vijftien jaar voor vrouwen. Dit is het artikel:
82. Een jong man, den vollen ouderdom van achttien, en eene jonge dochter, den vollen ouderdom van vijftien jaren niet bereikt hebbende, mogen geen huwelijk aangaan. De Gouvemeur kan echter, om gewigtige redenen, dit verbod door het verleenen van dispensatie opheffen.
Wat hier staat is dat de gouverneur mag beslissen om mensen vroeger te laten trouwen. NB: de minimumleeftijd was voor vrouwen iets lager dan in Nederland, waar een minimum gold van 18 jaar voor mannen en 16 jaar voor vrouwen. Sinds 1985 is het in Nederland 18 jaar voor beide geslachten en kunnen er geen uitzonderingen meer worden gemaakt. In Suriname is de ontwikkeling juist een andere kan op gegaan: tegenwoordig is de minimum leeftijd 17 jaar voor jongens en 15 jaar voor meisjes. En de president kan nog steeds beslissen dat mensen vroeger mogen trouwen (BW Suriname art. 82).
-
1
-
2
of 2 Next