Dit forum is bedoeld voor vragen en opmerkingen die opkomen tijdens het invoeren van de akten van de Surinaamse Burgerlijke Stand. U kunt zelf berichten plaatsen, lezen wat de ervaringen zijn van andere deelnemers, en reageren op berichten. Via de links hierboven kunt u direct doorgaan naar de sectie 'Mededelingen' (van het projectteam), 'Vragen' en 'Tips' over de invoer en 'Opmerkelijk' voor bijzondere vondsten.
Effe ontspannen
Drie fijne beschuiten!
Kantongerecht 10 Aug. "De West: nieuwsblad uit en voor Suriname". Paramaribo, 12-08-1910, p. 1., https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011090852:mpeg21:p005
De hoofdagent Losdorp noemt ze „de grootste gemeene meiden van de Saramaccastraat, die al wat slecht is uithalen". Met dit getuigschrift kunnen de dames het voorloopig stellen.
Op den avond van ons verhaal, was een koeliejongen in hare handen gevallen, een jongetje van een jaar of zeventien. Elke avond wandelen deze dames rond „om geld te verdienen". Hoe dat gaat, zal — ook zonder nadere verklaring — de scherpzinnige lezer wel begrijpen. Niet ieder is echter op de hoogte van deze zaken.
Onze jeugdige vriend Debipassar was getroffen door de belangstelling die de wandelende dames aan den dag legden voor zijn nietig persoontje. Hoe aardig van die dames, om hem uit te noodigen tot een bezoek aan hare woning! Zij vroegen hem zoo maar: wil je een vrouw?
Debipassar vertrouwde zijn ooren niet. Hoe? Was hier misschien het Paradijs? Werd de stoutste droom hier zoo gemakkelijk vervuld?
Toch begreep hij, dat het niet in orde was. Zijn tong zeide neen. Maar zijn oogen zeiden duidelijk ja!
De verleiding, die heeft bestaan sedert Eva de slang in het Paradijs ontmoette, liet zich ook hier gelden. Onze jonge vriend verloor zijn zinnen. Hij wilde verder gaan, hij liep dan ook verder maar — helaas! — hij liep waar de verleidelijke Eva hem wilde hebben : erf E 32 Saramaccastraat.
Bij het binnengaan aarzelt hij nog even, omdat er menschen op de stoep zaten. Half onwillig wordt hij medegetroond door de dames. Op het binnenerf staan een paar jongens. Een daarvan roept, in de openhartige taal die des eenvoudigen is: pas op koelie, ze gaan je slaan!
Maar Debipassar was in den bekenden toestand gekomen, waarin het verstand geen invloed meer heeft op den wil. Hij volgde zijn dames naar binnen. De deur flapt dicht. Het licht gaat uit. Maar toch ontstaat er geen stilte. Het blijft rumoerig daarbinnen. En dit wordt steeds erger. Eindelijk onderscheidt men duidelijk de symptomen van een gevecht. Daar vliegt de deur weder open, en Debipasser komt met opmerkelijke snelheid naar buiten, achtervolgd door een dame die hem met een bezem (parasarra-sisibi) op den rug bewerkt. Alle droomen zijn vervlogen ! Van het denkbeeldig Paradijs, is onze vriend ruw teruggeslingerd in de werkelijkheid.
Zijn rug brandt nog van de bezemslagen (dat is geen verbeelding, maar werkelijkheid). Hij tast in zijn zakken, geen cent is er meer in. De tranen springen hem in de oogen. Huilende roept hij de hulp in van den hoofdagent Losdorp. Volgens, zijn opgaaf, waren toen men eenmaal binnen was, de engélen veranderd in duivelinnen.
Geld hadden zij geeischt. Nu, dat had hij gaarne voor de aangename kennismaking over. Hij beloofde het geld te zullen geven aan een der dames, Babel genaamd, die met hem apart ging in een bovenkamertje. Daar was zijn eerste werk, haar royaal ... een kwartje te geven. Maar in stede van dank, verklaarde zij hem rondweg dat dit bedrag haar niet beviel. Hare bekoorlijkheden waren voor niet minder dan een gulden te koop. En toen hij verklaarde, niet meer geld bij zich te hebben, was hare houding zoo weinig aanmoedigend dat hij met acrobatischen spoed de trap afdaalde. Maar nu viel hij van Scylla in Charibdis.
In het beneden vertrek grepen de drie dames hem aan, bevoelden en betastten hem overal, ja dwongen hem zelfs zeer intieme kleedingstukken uit te trekken, om zich te overtuigen of nog ergens geld verborgen zat. Blijkbaar was het resultaat niet bevredigend, want men eindigde met hem een pak slaag te geven en hem onder een dracht bezemslagen de deur uit te jagen.
Brigadier, ze rammelen een koelie! Zoo klonk de boodschap die den hoofdagent Losdorp op straat werd gebracht.
O, is dat E 32?
Jawel, brigadier.
Dat was voldoende voor den hoofdagent om te begrijpen, wat soort relletje er gaande was. Debipassar verzekerde hem, al huilende, dat de dames hem twee gulden en een mes hadden ontnomen. In de woning werd slechts 26 cent teruggevonden, benevens het mes.
Nu staan de dames terecht wegens gewelddadige berooving en een harer bovendien wegens de kunstverrichting met de parasara-sisibi.
Babel schreit heette tranen, als zij van den rechter verneemt dat men wel zes maanden gevangenisstraf daarvoor kan krijgen. De rechter laat zich echter niet vermurwen. Jullie zijn beesten, geen menschen, zegt hij.
Uitspraak : vier weken gevangenisstraf met gedwongen terwerkstelling voor elk der dames, en daarenboven f 12.50 boete voor haar die den bezem hanteerde, met bevel tot onmiddellijke in hechtenisneming.
Nauwelijks heeft de rechter uitgesproken, of drie dames keelen heffen luidde jammerkreten aan, waarin men de woorden onderscheidt: mi no man wroko na strati! (ik kan niet op straat werken).
Dat zal de dokter beoordeelen, zegt de rechter.
Daarna drijft de politie de luid jammerende dames de zaal uit. In den gang blijven Babel en hare beide vriendinnen een kabaal maken dat het wel een babilonische spraakverwarring geleek, zoodat de politie zich haastte haar weg te voeren. Een lesje ... ook voor anderen!
Ik lig soms echt in een deuk om de verhalen uit deze rubriek. De leukste ben ik aan het verzamelen.
You need to be a member of Historische Database van Suriname & de Cariben to add comments!
Replies
Haha, fantastisch. Dit geeft wel echt een bijzonder inkijkje. En wat een leuk idee om er een verzameling van te maken, Norine Blikslager. Ik abonneer me bij deze ;)
Wat een mooi verhaal, en wat leuk dat je ze aan het verzamelen bent. Komt er tzt een soort 'bloemlezing' of ga je er af en toe een op het forum zetten?
Fijne Paasdagen allemaal!
groetjes,
Lidwien
Norine,
Dank, ik heb hier ook even van genoten. Wat een verhaal!
Groetjes, Lia