Dit forum is bedoeld voor vragen en opmerkingen die opkomen tijdens het invoeren van de akten van de Surinaamse Burgerlijke Stand. U kunt zelf berichten plaatsen, lezen wat de ervaringen zijn van andere deelnemers, en reageren op berichten. Via de links hierboven kunt u direct doorgaan naar de sectie 'Mededelingen' (van het projectteam), 'Vragen' en 'Tips' over de invoer en 'Opmerkelijk' voor bijzondere vondsten.
Zojuist een op zich onopmerkelijke geboorteakte, tot ik toch weer even naar de naam van de moeder keek. Adolphina Kersman was te vinden bij de emancipatie 1863, 28 jaar oud, en "veldmeid" op de plantage Accaribo, waar ze beviel van dochter Emelia in deze akte. Bij "slavennaam" stond Premiere, en als geboortejaar 1837. Ik besloot toch ook even in de slavenregisters te kijken, om te zien of daar wellicht nog de naam van haar moeder stond. Die stond er niet, maar hier stond als geboortejaar 1835. Bij het zoeken naar "Premiere" en "Accaribo" kwam echter nog een naam tevoorschijn, Rosa, dochter van Premiere. Zij had als geboortejaar 1849. Bij de emancipatie 1863 kreeg zij de naam Kea Kersman.
Het was de enige vermelding van Premiere op plantage Accaribo. Zo lijkt het of zij na het krijgen van Rosa op ca. 14-jarige leeftijd, in 1849, geen andere kinderen heeft gekregen tot de geboorte van dochter Emelia in 1866 op 31-jarige leeftijd.
Op het folioblad in de slavenregisters viel nog op dat er een Emelia, geboren in 1837, vlak onder Premiere stond [met als naam moeder Livia]. Ook in een eerder register (1848-1851) was dit het geval, maar ook hier stond de moeder van Premiere als onbekend.
Wat vreemd leek was dat Premier/Adolphina blijkbaar een broer Petrus Kersman had, die bij de emancipatie 1863 stond genoteerd als 51 jaar oud, en met geboortejaar 1812, "slavennaam" Paulus. In de Slavenregisters lukte het me niet om deze 23 jaar oudere broer te vinden op plantage Accaribo.
You need to be a member of Historische Database Suriname Curaçao to add comments!
Replies
bij de emancipatie op 01-07-1863 werd soms (is mijn ervaring) gesmokkeld met de leeftijd, want de "vergoeding" was leeftijdsafhankelijk
Beste Renee en Huub, broer Petrus Kersman is niet terug te vinden, omdat bij Accaribo tussen 1851 en 1863 de eerste pagina's ontbreken. Dat komt omdat Accaribo de eerste plantage was die in het boek 'slavenregister inventarisnummer 28' vermeld staat en daarvan zijn de eerste 2,5 pagina's verloren gegaan.
Huub, ik weet niet of je met 'vergoeding' verwijst naar de vergoeding die de slaveneigenaren kregen bij de afschaffing van de slavernij? Als dat zo is, dan klopt je opmerking niet. Die vergoeding was namelijk niet leeftijdsafhankelijk: voor iedereen, ongeacht de leeftijd, werd in Suriname 300 gulden betaald. Wat me wel is opgevallen is dat er soms een behoorlijk leeftijdsverschil zit tussen het geboortejaar in het slavenregister en de leeftijd zoals die vermeld staat in het Emancipatieregister (de lijst waarin per district de vrijgekomen mensen werden ingeschreven met hun achternaam en sosn ook een nieuwe voornaam). Het lijkt er op dat bij de inschrijving van het Emancipatieregister een nieuwe inschatting is gemaakt van de leeftijd, zonder daarvoor het slavenregister te raadplegen. Daarbij zal misschien wel eens gesjoemeld zijn, maar het kan ook zijn dat mensen op het oog geschat werden als hun leeftijd niet bekend was.
Met vriendelijke groet, Coen
Dankjewel, Coen, en Huub, voor de aanvullende informatie.
Het leek ook al vreemd om bij de emancipatie 1863 een 2 jaar jongere leeftijd op te geven dan in de slavenregisters (als de leeftijd van belang was geweest). Er zouden dan vast heel veel tot slaafgemaakten tussen de 25 en 35 jaar zijn geweest...
Het was in zekere zin een "opluchting" dat Premiere geen 12 was geweest bij de geboorte van haar dochter Rosa in 1849, maar - mogelijk - 14 jaar. Als 1835 inderdaad haar geboortejaar was.
Ik heb me vergist. Het artikel waarin ik de "waardering" vond is van 1857, dat wetsvoorstel is naderhand dus nog aangepast.
Dat klopt, uiteindelijk is er gekozen voor één bedrag. Wel waren er verschillen per kolonie: in Suriname 300 gulden per persoon, in de kolonie Curacao (Nederlandse Antillen) 200 gulden per persoon. In afwijking daar weer van werd er op St Maarten 90 gulden per persoon betaald. Dat had er mee te maken dat de overheid redeneerde dat de slaafgemaakten op St. Maarten al vanaf 1848 in semi-vrijheid leefden. In dat jaar werd de slavernij in het Franse deel van het eiland afgeschaft en namen de slaveneigenaren in het Nederlandse deel maatregelen omdat ze bang waren dat de mensen anders massaal weg zouden lopen.